ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ…
Στις 26 Γενάρη και ενώ έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από την κρατική καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη, όπου στοίχισε, όπως έχει καταγραφεί, τη ζωή σε 57 ανθρώπους, εκατοντάδες χιλιάδες κόσμος κατέκλυσε δρόμους και πλατείες σε όλη την επικράτεια αποδομώντας ηχηρά το κρατικό αφήγημα περί ατυχήματος. Η διαχρονική απαξίωση των υποδομών και οι σοβαρές ελλείψεις σε προσωπικό, που είχαν επανειλημμένα καταγγελθεί από εργατικά σωματεία, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι πελατειακές σχέσεις και οι απευθείας αναθέσεις ήταν ήδη γνωστά. Το σημείο καμπής που έσπασε όμως το κοινωνικό συμβόλαιο είναι η διαρκής επιχείρηση συγκάλυψης. Γι’ αυτό και σπεύδουν τώρα όλοι οι διαχρονικοί στυλοβάτες του συστήματος να διαμεσολαβήσουν, να κατευνάσουν, να εγγυηθούν, τι; Ποιων η δικαιοσύνη το δίκιο θα δικάσει; Για εμάς τα πράγματα είναι απλά.
ΤΑ ΠΛΟΥΤΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ..
Στις ράγες, στα σύνορα και στα νοσοκομεία κάθε μέρα κι άλλη μία κρατική δολοφονία. Οι 550 νεκροί στο «ναυάγιο» της Πύλου, οι 17 νεκροί από τις πλημύρες στη Θεσσαλία, οι 19 νεκροί από τις πυρκαγιές στον Έβρο, οι 600 νεκροί εν ώρα εργασίας την τελευταία τριετία, οι διακομιδές ασθενών από πόλη σε πόλη αναζητώντας μάταια νοσοκομειακή περίθαλψη δεν αποτελούν ούτε ατυχήματα, ούτε μεμονωμένα περιστατικά, ούτε τραγωδίες. Είναι απώλειες δικές μας, απώλειες των από τα κάτω, θύματα πολέμου. Ενός κοινωνικού/ταξικού πολέμου, που μαίνεται και αποτυπώνεται στο καθημερινό κυνήγι της επιβίωσης, στην ασφυξία της αδιάκοπης επιτήρησης, στις αλλεπάλληλες επιθέσεις της πατριαρχίας, στη σαρωτική αναπαραγωγή του κρατικού αφηγήματος και της απουσίας διεξόδου, στη συντριβή από τη γενικευμένη αδράνεια, στη μόνιμη απειλή ενός γενικευμένου πολέμου.
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΗ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΜΟΝΟ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ
Σάββατο 22/02 |12.00| Πλατεία Αγ. Παρασκευής
Παρασκευή 28/02 |12.00| Πλατεία Συντάγματος
