Σε τροχιά σύγκρουσης

Σχετικά με την καταστολή της καλεσμένης πορείας αλληλεγγύης
στον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα στο Χαλάνδρι στις 6/3/2021

Στις 06/03/2021, και ενώ ο αγωνιστής, επαναστάτης και πολιτικός κρατούμενος
Δ. Κουφοντίνας βρίσκεται στην 57 μέρα απεργίας πείνας, διεκδικώντας να επιστρέψει στις φυλακές του Κορυδαλλού όπως προβλέπει ο φωτογραφικός νόμος που η ίδια εξουσία θέσπισε, συλλογικότητες και σύντροφοι/ισσες από τα βορειοανατολικά της Αθήνας καλέσαμε ανοικτά ανακοινωμένη συγκέντρωση στην πλατεία Χίου, στο κάτω Χαλάνδρι με σκοπό την ενημέρωση της γειτονιάς για την πολιτική επιλογή της κυβέρνησης να δολοφονήσει τον απεργό.

Την ώρα που τα μέτρα και η κρατική διαχείριση με πρόσχημα την πανδημία φυλακίζουν και φτωχοποιούν κάθε πτυχή της ζωής και ταυτόχρονα νομιμοποιούν ένα ευρύ φάσμα αστυνομικών και στρατιωτικών μεθόδων επιτήρησης και ελέγχου ολόκληρων πληθυσμών, ο «σύγχρονος ολοκληρωτισμός» φανερώνει το φρικτό του πρόσωπο που δεν είναι άλλο από την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσουμε τη συνέχιση της κρατικής πολιτικής που στοχοποιεί – εγκληματοποιεί – καταστέλλει και καραντινιάζει ολόκληρες πληθυσμιακές ομάδες των οποίων οι ζωές δεν έχουν σημασία, από τη στιγμή που ο διάλογος, οι κινήσεις, και ο συνολικός χειρισμός δεν βάζουν καν στην εξίσωση την ανθρώπινη ζωή, αλλά εν τέλει το πολιτικό κόστος;

Το αποτέλεσμα της πολιτικής μας επιλογής να βγούμε στον δρόμο , ήταν 2 διμοιρίες ματ, 1 διμοιρία της μηχανοκίνητης ομάδας ΔΡΑΣΗ, οπκε, ένα ελικόπτερο και δεκάδες ασφαλίτες στην μικροσκοπική πλατεία Χίου, για να μην μας αφήσουν να συγκεντρωθούμε στην γειτονιά μας. Δεχτήκαμε σφοδρή επίθεση μέσα στην λαϊκή από τα ένστολα καθάρματα την μηχανοκίνητης ομάδας ΔΡΑΣΗ και των ΜΑΤ με αποτέλεσμα την τρομοκράτηση του κόσμου της λαϊκής, μία σύλληψη και προσαγωγές κόσμου στο σωρό. Επίθεση γιατί κάποιες/οι φωνάζαν συνθήματα και σήκωσαν δύο πανό για τον απεργό; Φυσικά, η επίθεση δεν είναι αναντίστοιχη της δράσης μας, αλλά ακριβώς αυτό που κάνει το κράτος σε όποιον ορθώνει φωνή, ξύλο και συλλήψεις. Η διαφορά είναι ότι εμείς αναλαμβάνουμε περήφανα την ευθύνη για την συγκέντρωση μας. Οι μπάτσοι θα αναλάβουν την ευθύνη για την επίθεση μέσα στην λαϊκή, με τα μηχανάκια να κυνηγάνε κόσμο ανάμεσα σε πάγκους και καρότσια;

Ούτε βήμα πίσω. Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε στις γειτονιές μας και δε θα τις αφήσουμε στους ένστολους δολοφόνους του κράτους.

Ωθώντας στο θάνατο τον Κουφοντίνα, κράτος και διαχειριστές όπως και κάθε καλοθελητής τους (ΜΜΕ) που σε άλλες περιπτώσεις θα ωρύονταν περί «δημοκρατίας», «κράτους δικαίου» και «ανθρώπινων δικαιωμάτων» δείχνουν πλέον ξεκάθαρα την αλαζονεία τους απέναντι στην ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια. Δείχνουν προς κάθε κατεύθυνση, ότι όποια φωνή επίμονα στέκεται απέναντι στην κυρίαρχη αφήγηση, αγωνίζεται και αντιστέκεται, θα φιμώνεται και στην περίπτωση του Κουφοντίνα θα «εκτελείται».

Είναι λοιπόν, η κεντρική κρατική πολιτική, η ιδεολογική της κατεύθυνση που στόχο έχει την διάλυση την κοινωνίας και των δεσμών της έναντι του δόγματος τάξη, τρόμος και ασφάλεια. Είναι ο φόβος τους για την κινηματική αντιβία που δεν σταματά να τους έχει στο στόχαστρο, και που φτάνει τους αγωνιστές να δίνουν την ίδια τους της ζωή όχι για τα κέρδη των αφεντικών, αλλά για έναν καλύτερο κόσμο.

Ο πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας έχει νικήσει , και αυτή η νίκη είναι παρακαταθήκη για όλους μας μέχρι την έφοδο στον Ουρανό.

Μέχρι την τελική νίκη

Υ.γ. Την ιδιά μέρα καταστολή δέχτηκε και η διπλανή γειτονιά της Αγίας Παρασκευής όταν στις 3:30 το απόγευμα ο αυτοδιαχειριζόμενος κοινωνικός χώρος της ανοιχτής συνέλευσης κατοίκων Αγίας Παρασκευής, δέχτηκε επίθεση από μια κουστωδία περί των 20 μπάτσων , που τραμπούκιζε τα μέλη της συνέλευσης που εκείνη την ώρα βρίσκονταν στον χώρο για την εβδομαδιαία πολιτική συνέλευσή τους.

Η χούντα τελείωσε το ’73, αυτό που ζούμε είναι Δημοκρατία.

Νίκη στην απεργία πείνας του αγωνιστή Δ.Κουφοντίνα

Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες

Σύντροφοι-ισσες από τα Β.Α.

Σχετικά με την καταστολή της καλεσμένης πορείας αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα στο Χαλάνδρι στις 6-3-2021

Πορεία Σάββατο 06/03, 11.00, Πλατεία Χίου, Χαλάνδρι

Το κράτος δολοφονεί!

Ο αγώνας για ελευθερία δεν είναι ούτε παράνομος, ούτε νόμιμος. Είναι δίκαιος!

Όλοι και όλες στους δρόμους!

Σύντροφοι-ισσες από τα Β.Α.

Το μεσημέρι του Σαββάτου 20/2 πραγματοποιήθηκε στο Χαλάνδρι διαδήλωση ενάντια στην κρατική διαχείριση και την καπιταλιστική αξιοποίηση του covid. Περίπου 60 συντρόφισσες και σύντροφοι πορεύτηκαν στους δρόμους του Πολυδρόσου και κατέληξαν στην τοπική λαϊκή, φωνάζοντας συνθήματα, μοιράζοντας κείμενα και πετώντας τρικάκια. Παράλληλα υπήρχε πανό και φωνάζονταν συνθήματα αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο Δ. Κουφοντίνα που βρίσκεται σε απεργία πείνας από 8/1.

ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
ΘΑ ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΝO ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ

Σύντροφοι/ισσες από τα Β/Α

Κείμενο που μοιράζεται στις γειτονιές του Χαλανδρίου.

12/2020

Κείμενο Covid-19 (1)

Κείμενο Covid-19 (2)

Παρεμβάσεις με πανό στις γειτονιές του Χαλανδρίου και του Αμαρουσίου 

Τις τελευταίες μέρες, με αφορμή την κρατική διαχείριση του covid-19, την 6^η Δεκέμβρη, τα συνεχή περιστατικά έμφυλης βίας και τις γυναικοκτονίες, κρεμάσαμε κάποια πανό στις γειτονιές του Χαλανδρίου και του Αμαρουσίου. Είναι μια ελάχιστη ένδειξη αμφισβήτησης του κυρίαρχου λόγου και των απαγορεύσεων που μας επιβάλλουν. Για τη μνήμη της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008 με την κρατική δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου το 2008 και την  σημασία των αγώνων μας στο σήμερα. Για να μην είναι ποτέ καμία μόνη στην πατριαρχική κοινωνία που ζούμε.

11/2020

Σχετικά με τα γεγονότα των τελευταίων ημερών

“ Θα περάσουν από πάνω μας όλοι οι τροχοί,

στο τέλος τα ίδια τα όνειρα μας θα μας σώσουν”

      Ν. Καρούζος

    Στις 12/11 μια πρωτοβουλία από φοιτητές/-τριες, εργαζομένους, άνεργους αγωνιστές/-στριες από ανοιχτές συνελεύσεις αγώνα, συλλογικότητες, φοιτητικά σχήματα και στέκια πραγματοποίησε συγκέντρωση στο Πολυτεχνείο ενάντια στην απαγόρευση του τριημέρου και της πορείας, την απαγόρευση κυκλοφορίας και την κρατική διαχείριση του Covid-19,  υφαίνοντας με τη σειρά της το ιστορικό νήμα που συνδέει – εδώ και 47 χρόνια – την εξέγερση του μακρινού εκείνου Νοέμβρη με τους αγώνες και τις αντιστάσεις για τα επίδικα της κάθε εποχής, του σήμερα : «Δεν υπάρχει ζωή και υγεία, χωρίς ελευθερία», έγραφε το πανό της παρέμβασης, απαντώντας στη θανατοπολιτική που έχουν επιβάλλει στις ζωές μας τα αφεντικά και το πολιτικό τους προσωπικό.

    Η συνέχεια είναι γνωστή. Την επόμενη μέρα,  ενώ ξεκαθαρίζεται σε ανακοίνωση της συνέλευσης του Ανοιχτού Πολυτεχνείου που έχει προηγηθεί ότι “ο χώρος είναι ανοιχτός με εργαζόμενους/-ες και δεν έχει παρεμποδιστεί καμιά λειτουργία του ιδρύματος. Αν κάναμε κατάληψη θα το λέγαμε, δεν ντρεπόμαστε. Οι καταλήψεις είναι ένα μέσο αγώνα που υπερασπιζόμαστε…”, δεκάδες μπάτσοι από διάφορα σώματα της ΕΛ.ΑΣ αποκλείουν αρχικά την πρόσβαση στο χώρο του Πολυτεχνείου και στη συνέχεια εισβάλλουν σε αυτό πραγματοποιώντας συλλήψεις ενώ παράλληλα εκκενώνεται και η πρυτανεία του ΕΜΠ στην Πολυτεχνειούπολη – που στο μεταξύ έχει καταληφθεί σε ένδειξη αλληλεγγύης και συμπαράστασης ζητώντας την απομάκρυνση των ΜΑΤ από το Πολυτεχνείο. Συνολικά 92 άτομα οδηγούνται στη ΓΑΔΑ όπου τους απαγγέλλονται κατηγορίες για διάδοση και μετάδοση του Covid-19 και απείθεια.

    Παράλληλα τις τελευταίες μέρες εκδηλώνεται ένα κύμα καταστολής σε εκδηλώσεις, μοιράσματα κειμένων, παρεμβάσεις κ.α. πρωτοβουλίες που πραγματοποιούνται σε πόλεις όπως η Πάτρα, η Θεσσαλονίκη κ.α. με πρόστιμα, συλλήψεις, τραμπουκισμούς, ακόμα και κλήσεις σε απολογία σε άτομα που δήλωσαν στα social media ότι θα συμμετέχουν στις εκδηλώσεις…

Ενάντια στην κρατική διαχείριση του Covid-19

    Η διαχείριση της πανδημίας του Covid-19, από την πλευρά του ελληνικού κράτους και της κυβέρνησης της ΝΔ – χωρίς να εξαιρούμε τις αντιπολιτευόμενες δυνάμεις στο βαθμό που η καθεμία εκχωρεί τις συναινέσεις της στην διαχείριση αυτή – απέχει πολύ από μια πολιτική ευρείας αποδοχής, ενώ η κοινωνική συναίνεση που αποσπάστηκε σε πρώτο χρόνο διαμέσου της γνωστής οδού άσκησης τρομοκρατίας και διασποράς φόβου από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, για τις άγνωστες ωστόσο επιδράσεις ενός νέου ιού, φαίνεται να αποσύρεται.

    Είναι ξεκάθαρο ότι αυτό που επιχειρείται τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ξεπερνά κατά πολύ την διαχείριση ενός ιού. Πως αλλιώς να ερμηνεύσουμε – μακριά από εύκολους λαϊκισμούς – την αναντιστοιχία που προκύπτει από το γεγονός ότι οι προσλήψεις στα διάφορα σώματα ασφαλείας ξεπερνούν αυτές σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό ή ακόμα, ότι οι δαπάνες σε αμυντικό εξοπλισμό απέχουν έτη φωτός από αυτές για την δημόσια υγεία ή την παιδεία;

    Απέναντι μας έχουμε ένα κράτος που έχοντας επιβάλει ένα καθεστώς ανελευθερίας και απαγορεύσεων, με αφορμή τον Covid-19, κυβερνά με ανακοινώσεις και διατάγματα στρατιωτικού τύπου. Η επιλογή της απαγόρευσης των εκδηλώσεων για τον εορτασμό του Πολυτεχνείου αλλά και η καταστολή των τελευταίων ημερών φανερώνουν μια σειρά πραγμάτων.

    Σημειολογικά, όσον αφορά τα νοήματα, η διαρκής επαναφορά των διεκδικήσεων για “Ψωμί”, “Υγεία”, “Παιδεία”, “Ελευθερία”, αναδεικνύει το ανεκπλήρωτο των κοινωνικών αυτών αιτημάτων. Αυτοί οι Αγώνες συνεχίζονται, δεν εξαγοράζονται, δεν δικαιώθηκαν.. Από την άλλη πλευρά οι απαγορεύσεις και η καταστολή φέρνουν  στο φως την αδυναμία των κυβερνητικών επιτελείων σε μια δημοκρατία που, κατά τ’ άλλα, δεν έχει αδιέξοδα… Για το λόγο αυτό, η διεξαγωγή των εκδηλώσεων αποτελεί διαχρονικά αλλά και σήμερα, ένα σημαντικό διακύβευμα τόσο σε συμβολικό, αλλά και σε υλικό εν τέλει επίπεδο αφού επαναφέρουν στο παρόν τόσο τα περιεχόμενα εκείνα των διεκδικήσεων των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων όσο και τα περιεχόμενα των σημερινών αγώνων που διεξάγονται.

    Επικοινωνιακά, όσον αφορά το δημόσιο διάλογο, κι ενώ αποσιωπώνται τόσο η ευθύνη του καπιταλιστικού συστήματος παραγωγής – εν γένει – για τη δημιουργία και τη διάδοση του ιού, όσο και οι πολιτικές επιλογές διαχείρισης της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης (στην εγχώρια έκφραση της), επιχειρείται να μεταφερθεί η ευθύνη για την εμφανή ανεπάρκεια του δημόσιου συστήματος υγείας (και όχι μόνο) σε αυτούς/ες που είναι στην ουσία και οι πιο απροστάτευτοι και εκτεθειμένοι, όλες και όλους αυτούς που καθημερινά είναι αναγκασμένοι προκειμένου να ζήσουν να δίνουν το “παρών” στα σύγχρονα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς. Για τους πλεονάζοντες πληθυσμούς ανέργων, ντόπιων/μεταναστών ούτε λόγος… Αυτοί, οφείλουν να προσαρμοστούν στις επιταγές των κυρίαρχων  περνώντας κάτω από εξοντωτικές συνθήκες, εναλλακτικά βρίσκονται κυριολεκτικά αντιμέτωποι με το φάσμα του αφανισμού τους…

Ζωή, όχι επιβίωση!

    Αυτό που δεν γίνεται, ίσως, σε πρώτο χρόνο αντιληπτό είναι – αντίθετα σε όσους/ες πιστεύουν πως ζουν ένα κακό όνειρο – ότι η νέα κανονικότητα ήρθε για να μείνει. Έτσι, τη στιγμή που οι ζωές μας μπαίνουν στον πάγο, εξαιρουμένων των βασικών επιτελεστικών διαδικασιών αναπαραγωγής της γυμνής – απεκδυόμενης από τα πνευματικά χαρακτηριστικά της – ζωής, στερούμενοι/ες μια σειρά βασικών ανθρώπινων αναγκών, όπως αυτή της επαφής ή της κοινωνικοποίησης, της ελευθερίας της κίνησης ή της σκέψης, τα κράτη και οι καπιταλιστές συνεχίζουν να προωθούν όλες εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που κρίνονται αναγκαίες για τη διαιώνιση της κυριαρχίας τους. Παράλληλα η διαρκώς αυξανόμενη επιτήρηση των κινήσεων μας και η τιμωρία των παραβατών, διευρύνουν τη συνθήκη της παραδοσιακής μορφής εγκλεισμού, η οποία καταλαμβάνει πλέον τις πόλεις, απ’ άκρη σ’ άκρη, την κάθε γειτονιά, μετατρέποντας τες σε “μοντέρνες φυλακές”, ενώ ο κυρίαρχος λόγος απειλεί να αποικιοποιήσει και τα τελευταία αναχώματα του ανθρώπινου εγκεφάλου – τερματικός σταθμός του “Θαυμαστού Νέου Κόσμου”…

    Πολύ θα ήθελαν να σταματάμε στο super market μετά από τη δουλειά, να καταλήγουμε όλοι/ες στα σπίτια μας και να συντονιζόμαστε για “ενημέρωση” και ύστερα “διασκέδαση” στο κρατικό κανάλι – skai… Ο πολιτισμός της αλλοτρίωσης θα είχε πετύχει το σκοπό του… Πολύ θα ήθελαν…

Όμως εμείς κλέβουμε στίχους από παλιά, σκονισμένα βιβλία:

“ Στους χαλεπούς καιρούς ποτέ δεν εγκατέλειψα την πόλη,

στους αίσιους ποτέ δεν επωφελήθηκα και

στους ζοφερούς δεν φοβήθηκα τίποτα…”

Jean Francois Paul de Gondi / Καρδινάλιος του Ρετζ

Η ζωή δεν είναι εικόνα στις ειδήσεις,

 στους δρόμους γεννιούνται οι συνειδήσεις!

Αλληλεγγύη στους 92 συλληφθέντες /-είσες 

17/11 και κάθε μέρα,

 Όλοι/ες στους δρόμους

 Αναρχική / Αντιεξουσιαστική συλλογικότητα

Σε τροχιά σύγκρουσης

Νοέμβριος 2020

Ανάσες να πάρουν οι αφέντες βαθιές (1)

Οι εξεγέρσεις ανοίγουν περάσματα

Αλληλεγγύη στους 6 συλληφθέντες της εξέγερσης στη Μόρια

Φωτιά τα κέντρα κράτησης

Λευτεριά στους μετανάστες

11/20

Moria_page1

Moria_page2

Moria_page3

Moria_page4

Το πρόβλημα δεν είναι ότι καίγονται οι μόριες.

Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν.

Ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Αγίας Παρασκευής, Αντιφασιστική Αντιεθνικιστική Πρωτοβουλία στην Ανατ. Αττική, Αναρχική/αντιεξουσιαστική συλλογικότητα Σε Τροχιά Σύγκρουσης, Αναρχική συλλογικότητα στα Β/Α “A priori”, Αναρχική συλλογικότητα Amargi, Ελευθεριακή συλλογικότητα Δια*πασών

10-11/12/2020

ΤΕΛΙΚΗ ΑΦΙΣΑ-Μόρια

Προβολή του video: ‘‘Πως το καταλάβαμε”

&

συζήτηση: ”Έχουμε έναν κόσμο να καταλάβουμε! Αλληλεγγύη στις καταλήψεις που δέχονται επίθεση-Οκτώβρης 2020: Μήνας δράσεων για την υπεράσπιση των σπιτιών του Αγώνα”

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2020

στις 20.00

στην κατάληψη κτήματος πραποπούλου

Προβολή του βίντεο Ungdomshuset: Σπίτι Νεολαίας

Ενάντια στο δόγμα “Νόμος και Τάξη” του ελληνικού κράτους που διευρύνεται στο δίπολο “Πόλεμος και Ασφάλεια”, στα σύνορα και την ενδοχώρα..

Αλληλεγγύη στους αγώνες, τις καταλήψεις, σε πρόσφυγες και μετανάστες!

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2020, στις 20.00,

στην κατάληψη κτήματος πραποπούλου